Category: Artikuj

Sipas studimeve të fundit nga psikologë të njohur, akti më erotik mes dy trupave nuk është puthja, por përqafimi. A e mbani mend përqafimin e zjarrtë dhe plot pasion që Michelle Obama i dha bashkëshortit të saj natën e fitores? Apo përqafimin e famshëm të Humphrey Bogart dhe Ingrid Bergman në filmin klasik “Casablanca”? Përqafimi është një akt që mbart energji të fuqishme, edhe pa praninë e një puthjeje, mes dy njerëzve që kanë një lidhje të thellë emocionale.

Një përqafim është një shprehje e jashtëzakonshme e dashurisë mes dy qenieve që tërhiqen në mënyrë të parezistueshme. Nëse keni menduar se puthja është forma më e fortë e intimitetit dhe pasionit, keni qenë në gabim. Mënyra më intensive për t’i thënë partnerit “më merr”, “mos më lër kurrë”, “mos më harro”, është përqafimi, jo puthja. Kjo nuk është një thënie poetike, por rezultati i një studimi shkencor nga një psikolog amerikan, i cili ka analizuar psikologjinë e pasionit, duke u fokusuar te rëndësia e përqafimit.

Ky studim vë në pah se përqafimi është mënyra më e fuqishme për të transmetuar ndjenjat tona ndaj partnerit. Përmes tij, ne arrijmë të shprehim nevojën dhe dëshirën për partnerin, duke hequr mbrojtjet tona emocionale dhe duke iu dorëzuar plotësisht aktit të dashurisë. “Gjuha e përqafimit është jashtëzakonisht e pasur dhe shumë e fuqishme”, thotë psikologu në studimin e tij. Ndërsa puthja në publik mund të shkaktojë polemika, ajo nuk e mbart aftësinë më të madhe për të komunikuar dëshirën dhe ndjenjën e dashurisë.

Për më tepër, studimi tregon se përqafimi i tejkalon edhe marrëdhëniet intime për sa i përket intensitetit dhe tërësisë së pasionit që përcjell. Përmes përqafimit ne kuptojmë më mirë se sa përkushtues është partneri dhe se sa reciproke është marrëdhënia. Marrëdhëniet intime mund të përfshijnë ndjenja dhe instinkte kalimtare, ndërsa përqafimi përfaqëson një ndjenjë më të pastër dashurie. “Seksi është instinkt, ndërsa përqafimi është erotizëm,” përfundon studimi. Përqafimi ofron një mënyrë më të pasur për të shprehur emocionet tona më të thella sesa një puthje apo një aventurë e shkurtër.

Për të kuptuar fuqinë e përqafimit, mjafton të shikojmë disa nga përqafimet më të famshme të historisë. Për shembull, përqafimi i Michelle dhe Barack Obama-s, ku ai mbyll sytë në ekstazë, ndërsa ajo buzëqesh me dhëmbët e dukshëm, duke e shtrënguar fort. Ose përqafimi i Roman Polanskit dhe Sharon Tate, ku ata, megjithëse të zhveshur, tregojnë një pasion të thellë përmes përqafimit të tyre intensiv.

Por përqafimi nuk është vetëm një akt spontan, është një art që kërkon përsosje, veçanërisht për çiftet që përballen me vështirësi. Psikologu rekomandon përqafimin në formën e germës “A”, ku çiftet qëndrojnë shpatull më shpatull, duke lënë një hapësirë të vogël mes tyre. Ky gjest u jep mundësinë çifteve të shohin nëse ende ndjejnë dashuri për njëri-tjetrin dhe nëse marrëdhënia ka të ardhme.

Nevoja për të përqafuar dikë është më e fortë dhe më urgjente sesa ajo për ta puthur. Kur kemi nevojë për ngushëllim ose për të ngritur moralin, nuk është puthja që kërkojmë, por përqafimi, ku ndjejmë siguri dhe mbështetje.

Në nivel biologjik, përqafimi nxit çlirimin e oksitocinës, hormonit që na bën të ndjehemi të mbrojtur dhe të sigurt. Te gratë, ky hormon gjithashtu rrit ndjenjat e afeksionit, një aspekt kyç edhe për çiftet në marrëdhënie romantike apo për marrëdhënie të tjera shoqërore dhe familjare. Përqafimi mbetet akti më i plotë për të shprehur dashurinë dhe intimitetin mes dy njerëzve.