Category: Anxiety

konsulta me psikologe ne tirane per te kuruar ankthin
Anxiety Artikuj • • • • By Ilir Hamitaj 0 Comments

Takimi im i Parë me Psikologen

E mbaj mend ditën kur takova për herë të parë psikologen time, sikur të kishte qenë dje. Kujtimi është kaq i gjallë, jo sepse ishte një ditë e jashtëzakonshme, por sepse ishte hera e parë që kërkoja ndihmë për diçka me të cilën po luftoja prej vitesh. Ajo ditë ishte si një hap drejt një realiteti të ri, ku mendimet dhe emocionet që kisha shmangur për kaq kohë më në fund po shiheshin në sy.

Hyra në zyrë duke ndjerë një përzierje nervozizmi dhe lehtësimi. Isha i frikësuar për atë që mund të ndodhte, por edhe i shpresuar se duke folur me një profesioniste, mund të gjeja një mënyrë për të hequr peshën e padukshme që më kishte rënduar për aq kohë sa mbaja mend. Duke pritur në dhomën e pritjes, ndjeja duart që më dridheshin ndërsa luaja me telefonin, duke u përpjekur të shpërqendroja mendjen me diçka tjetër.

Zyra ishte shumë mikpritëse. Prisja një atmosferë të ftohtë dhe klinike, diçka sterile dhe të largët. Por, përkundrazi, dhoma ishte e rehatshme dhe ndriçimi ishte i zbehtë. Një raft librash zinte një mur, i mbushur me libra mbi psikologjinë, vetë-ndihmën, dhe disa romane. Kishte një karrige, një divan, dhe akuarium me peshq që i jepnin dhomës një prekje jete. Ndjehej më shumë si një dhomë e ndenjjes sesa si një zyrë terapisti. Kjo ngrohtësi e bëri më të lehtë frymëmarrjen, edhe pse mendimet e mia vazhdonin të vërshonin.

Nuk e dija çfarë të prisja, por buzëqeshja e ngrohtë dhe mikpritëse e psikologes sime më qetësoi menjëherë, të paktën pak. Ishte një grua rreth të dyzetave, me sy të butë që shprehnin një përzierje urtësie dhe dhembshurie. “Hyr,” tha ajo, me një zë të qetë dhe të butë. Ajo tregoi nga divani, dhe unë u ula, duke ndjerë sikur të gjitha nervat e trupit tim ishin në alarm të lartë. Nuk isha i sigurt nëse duhet t’i shihja sytë e saj, të shikoja dyshemenë, apo të bëja sikur isha e zënë duke parë diçka në tryezën përpara meje. Në fund, vendosa që vështrimi im të fiksohej diku përtej saj.

Heshtja ishte e padurueshme dhe e qetësueshme njëkohësisht. Kisha ardhur këtu për të folur, për t’u hapur, por tani që isha aty, pesha e gjithçkaje dukej dërrmuese. Fatmirësisht, ajo dukej se e ndjeu hezitimin tim dhe nuk më nguti. Përkundrazi, filloi me pyetje të buta, secila e menduar për të më futur në bisedë, sikur të më drejtonte ngadalë drejt qendrës së mendimeve dhe frikës sime.

“Pra, çfarë të ka sjellë sot këtu?” më pyeti, me një ton të butë, por kureshtar. Ishte një pyetje e pafajshme, por ndjeja fytin që më shtrëngohej. Mora një frymëmarrje të thellë, duke i dhënë vetes kurajë të flisja. Shpjegova, me një zë gati në pëshpëritje, se po luftoja me ankthin, se kishte ditë kur edhe mendimi për t’u ngritur nga shtrati më dukej i lodhshëm. Ndërsa flisja, ndjeja zemrën që më rrihte me shpejtësi, panikun e njohur që po më vinte dalëngadalë.

Për habinë time, ajo nuk nxitoi për të ofruar zgjidhje. Përkundrazi, dëgjonte—dëgjonte me vëmendje—në një mënyrë që nuk isha mësuar. Pohimet e saj ishin të lehta, por qetësuese. Për herë të parë, ndjeva sikur emocionet e mia ishin të vlefshme, sikur luftërat e mia nuk ishin të parëndësishme. Ajo nuk më tha “ta kaloja” apo të nënkuptonte se ndjenjat e mia ishin më pak të rëndësishme se ato të të tjerëve. Ajo thjesht dëgjonte, dhe në atë moment, ndjeva një barrë që u largua.

Një nga pjesët më të vështira të seancës ishte kur ajo më kërkoi të përshkruaja se si shfaqej ankthi tek unë. “Mund të më thuash si ndihet, fizikisht dhe mendërisht, kur je i shqetësuar?” Hezitova, i pasigurt se si ta përshkruaja me fjalë. Por durimi i saj më inkurajoi, dhe përfundimisht gjeta fjalët. I tregova se si, kur më zinte ankthi, kraharori më shtrëngohej, sikur një gur i rëndë të më shtypte. Mendimet më vërshonin, pëllëmbët më bëheshin të djersitura, dhe çdo tingull dukej i zmadhuar, sikur shqisat e mia të ishin në super-nxitje.

Ndërsa e përshkruaja këtë, pashë që ajo po pohonte lehtë, dhe kjo më siguroi se ajo çfarë ndjeja ishte e vërtetë. Nuk po e ekzagjeroja; nuk po bëhesha dramatik. Ajo e kuptoi. Ajo shpjegoi se këto ndjesi janë të zakonshme tek njerëzit me ankth, se trupi im po i përgjigjej kërcënimeve të perceptuara duke aktivizuar përgjigjen “lufto ose ik”. Ky informacion ishte fuqizues. Për herë të parë, ndjeva se ankthi im ishte diçka që mund ta kuptoja, ndoshta edhe ta kontrolloja.

Më pas, më pyeti për jetën time—familjen, punën, miqtë. Ndjeva që ajo po përpiqej të ndërtonte një pamje të plotë të asaj që isha përtej ankthit. Kjo pjesë ishte më e lehtë për të folur, dhe ndërsa ndaja histori për punën dhe familjen time, ndjeva sikur një pjesë e vogël e imja po rilindte. Ajo qeshte lehtë me historitë e mia, dhe ishte në atë buzëqeshje që kuptova se terapia nuk ishte vetëm për të analizuar dhimbjen dhe trishtimin. Ishte gjithashtu për të zbuluar veten e plotë, përfshirë edhe pjesët e gëzueshme.

Në fund të seancës, ajo nuk më dha ndonjë recetë apo nuk më caktoi ndonjë mekanizëm të caktuar për të përballuar ankthin. Përkundrazi, më falenderoi që ndava me të, dhe ramë dakord të takoheshim përsëri. U habita nga fjalët e saj të falënderimit. Më falënderoi, sikur të kisha bërë diçka të guximshme apo të jashtëzakonshme, edhe pse gjithçka që kisha bërë ishte të flisja. Por duke menduar më pas, supozoj se ishte guxim. Kisha bërë hapin e parë, dhe kjo ishte e rëndësishme.

Ndërsa dilja nga ajo zyrë, ndjeva veten më të lehtë, sikur më në fund kisha lënë një çantë të rëndë që kisha mbajtur për vite të tëra. Ende isha i shqetësuar, sigurisht; terapia nuk është një kurë magjike. Por për herë të parë, ndjeva shpresë se me kohë dhe përpjekje, ndoshta mund të jetoja një jetë që nuk drejtohej nga frikërat e mia.

Gjatë muajve që pasuan, unë dhe psikologia ime punuam së bashku për të kuptuar rrënjët e ankthit tim. Ishte një udhëtim që kërkonte durim, brishtësi dhe qëndrueshmëri. Kishte ditë kur përparimi dukej jashtëzakonisht i ngadaltë, dhe unë largohesha nga seancat duke u ndjerë më e lodhur sesa e qetësuar. Por dalëngadalë, fillova të vërej ndryshime. Mësova teknika për të menaxhuar ankthin—ushtrime të frymëmarrjes, teknika të përqendrimit dhe, më e rëndësishmja, dashamirësinë ndaj vetes.

Një nga gjërat më të vlefshme që fitova nga terapia ishte kuptimi se ankthi im ishte vetëm një pjesë e imja, jo gjithë identiteti im. Gjithmonë kisha menduar për veten si “person me ankth,” por përmes terapisë, kuptova se isha shumë më shumë se kaq. Isha gjithashtu dikush që ishte i qëndrueshëm, dikush që kujdeset thellësisht për të tjerët dhe dikush që ishte i gatshëm të punonte mbi veten, pavarësisht nga sfidat.

Duke parë pas, atë takim të parë e kuptoj se ishte vendimtar. Ishte hera e parë që pranova se kisha nevojë për ndihmë dhe isha i gatshëm ta kërkoja. Ajo seancë ishte fillimi i një udhëtimi, një që do të më kalonte përmes majave dhe rëniesh, por që në fund do të më çonte në një vend më të qetë e të kuptuar.

Nëse po përjetoni stres kronik, depresion, atak paniku ose ndjeni nevojën për të përmirësuar shëndetin tuaj mendor, kontaktoni Doktoreshë Sonila Hoxha, psikologe e specializuar pranë Studio Psikologjie. Me përvojën dhe përkushtimin e saj, ajo mund t’ju ndihmojë të gjeni qetësinë dhe balancën në jetën tuaj. Për një jetë më të qetë dhe të plotë, bëni hapin e parë sot!

Konsulta online nëpërmjet SKYPE, WHATSAPP, VIBER Na kontakto në skype në adresën studio.psikologjie.

Më poshtë gjeni listen e cmimeve:

  • Seanca e konsultës – 60 minuta, 5000 lekë të reja/ 50€ euro
  • Seancat e Psikoterapisë fillojnë 5000 lekë të reja/ 50€ euro
  • Terapi çifti seanca është 60 minuta kushton 7500 lekë të reja/75 euro

info@studiopsikologjie.al

+355692642618

psikolog per atak paniku
Anxiety Artikuj • • • • • By Ilir Hamitaj 0 Comments

Brënda Labirintit të Mëndjes

Dielli sapo kishte filluar të lindte kur e ndjeva për herë të parë – një ndjesi e çuditshme dhe e frikshme që më ngjitej në skajet e mendjes. Ishte e shtunë dhe nuk kisha asnjë arsye për t’u shqetësuar. Ishte një ditë për pushim, për të lexuar me qetësi, për një filxhan kafeje që shijohet ngadalë. E megjithatë, ndërsa qëndroja në shtrat duke parë tavanin, ndjeva një ndjesi të lehtë shqetësimi në gjoks, një parandjenjë që u përkeqësua shpejt në diçka shumë më të madhe, më të errët. Nuk e dija ende, por isha gati të përjetoja sulmin tim të parë të plotë të panikut.

Si për kontekst, gjithmonë e kisha konsideruar veten mjaft të përmbajtur. Jeta më kishte sjellë mjaft sfida, dhe i kisha përballuar me atë që e mendoja si rezistencë. Por këtë herë ishte ndryshe. Këtë herë, asnjë sasi mendimi logjik apo racionalizimi nuk mundi të priste përmes forcës dërrmuese që po më kaplonte. Në atë moment, humba kontrollin mbi atë që gjithmonë i kisha besuar: qetësinë time të qëndrueshme.

Shenja e parë që diçka nuk shkonte erdhi kur frymëmarrja ime ndryshoi. Ajo që kishte filluar si frymëmarrje e cekët u bë më e shpejtë, më e ngutshme, derisa mezi po arrija të marr ajër në mushkëri. Ndjehej sikur gjoksi po më shtrëngohej, duke u ngushtuar rreth zemrës, dhe çdo frymëmarrje u bë një përpjekje dëshpëruese për t’u çliruar nga një kapje e padukshme. Paniku më përfshiu si një valë, dhe me të erdhi një mpirje që më përfshiu krahët dhe këmbët, si të më tradhtonte trupi im, centimetër pas centimetri.

Më kujtohet që vendosa duart mbi gjoks, duke ndjerë rrahjet e shpejta të zemrës nën gishta, një ritëm i çrregullt që vetëm sa e përkeqësoi ankthin tim. Nuk e dija atëherë që ajo që po përjetoja ishte një shenjë klasike e hiperventilimit—marrja e shpejtë e frymëmarrjeve të cekëta që e futi trupin tim në një spiral teprimi të oksigjenit, duke intensifikuar çdo simptomë. Mendja ime racionale e dinte se duhet të ngadalësoja frymëmarrjen, por paniku nuk është i arsyeshëm. Paniku është përgjigjja e trurit ndaj një rreziku të perceptuar, dhe më linte të paaftë për të arsyetuar.

Ndërsa shtrëngimi në gjoks më përkeqësohej, u çova nga shtrati dhe shkova në banjë, me shpresën që spërkatja e fytyrës me ujë të ftohtë mund të më rifreskonte trurin. Por ndërsa shihja reflektimin tim në pasqyrë, fytyrën time të zbehtë dhe si të përhumbur që po më shihte pas, vetëm më shtoi frikën. Nuk e njihja veten. Sytë, të hapur nga tmerri, dukeshin si të një të huaji, dhe shprehja në fytyrën time, ajo frikë e pastër, më shtyu edhe më thellë në panik. Isha bllokuar në një cikël që nuk mund ta çaja.

Më pas erdhën mendimet, si bubullima. Po sikur të jetë kjo? Po sikur të kem një sulm në zemër? Kisha lexuar diku për simptomat – rrahjet e shpejta të zemrës, dhimbje në gjoks, vështirësi në frymëmarrje, marramendje – të gjitha po i përjetoja me forcë të plotë. Frika u transformua, u shumua dhe u bë më e madhe. U ndjeva i burgosur në mendjen time, rob i mendimit tmerrues se mund të vdisja, i vetëm dhe pa ndihmë.

Në një moment, e gjeta veten të shtrirë në dyshemenë e ftohtë të banjës, i mbledhur dhe duke shtrënguar gjoksin, sikur kjo mund të ngadalësonte disi zemrën. Ndjesia e shpimeve nëpër krahë u përhap, një mpirje e çuditshme që ia shtoi tmerrin tim dërrmues. Çdo sekondë dukej se zgjatej pafundësisht, sikur koha vetë kishte vendosur të zgjaste vuajtjen time. Ishte si të mbyteshe në frikën tënde, duke u përpjekur të marrësh frymë që nuk arrija ta kapja dot.

Është e vështirë të thuash sa kohë qëndrova atje. Koha në një sulm paniku është e çuditshme; sekondat ndjehen si minuta, dhe minutat si orë. Por më në fund, diçka ndryshoi. Mbaj mend një mendim të vogël—një pëshpëritje e lehtë në mendjen time—që më kujtoi një teknikë frymëmarrjeje që kisha mësuar vite më parë në një klasë yoga. “Frymë përmes hundës, nxirr përmes gojës,” i thashë vetes. Në fillim dukej e kotë, por nuk më kishte mbetur asgjë tjetër për të provuar.

Me përpjekje të jashtëzakonshme, thitha thellë përmes hundës, duke numëruar ngadalë deri në katër, dhe më pas nxora frymën përmes gojës, duke e zgjatur frymën deri në gjashtë. E përsërita këtë ritëm, i dëshpëruar për lehtësim, dhe me çdo cikël, stuhia brenda meje filloi të qetësohej, sado pak. Rrahjet e zemrës, dikur një ritëm i shfrenuar, filluan të stabilizoheshin, dhe shtrëngimi në gjoks më lehtësohej disi. Ndjesia e shpimeve në gjymtyrë filloi të zhdukej, mpirja u zëvendësua me një ngrohtësi të lehtë. Mund ta ndieja veten që po kthehesha në trupin tim, centimetër pas centimetri.

Gradualisht, paniku u shua, duke lënë pas një qetësi të lodhur, të brishtë. Qëndrova atje në dysheme, i hutuar, duke u përpjekur të përpija atë që sapo kishte ndodhur. Ishte sikur isha transportuar në një realitet tjetër, një vend më të errët, më të frikshëm që disi ishte i krijuar nga vetë mendja ime. Por ndjehej kaq i vërtetë, kaq i menjëhershëm, sikur jeta ime të kishte qenë në rrezik të vërtetë. Realizimi që ishte “thjesht një sulm paniku” nuk e lehtësoi përvojën; thjesht shtoi më shumë konfuzion. Si mund të më tradhtonte mendja ime, trupi im, me kaq shumë dhunë?

Në ditët që pasuan, u ndjeva i ndjekur nga kujtimi i asaj mëngjesi. Rrihte në skajin e vetëdijes sime, një hije që nuk mund ta shkundja. Detyrat e përditshme—përmbushja e afateve, shoqërimi me njerëz—merrnin një cilësi të re, të frikshme. Po sikur të ndodhte përsëri? Po sikur, në mes të një mbledhjeje apo në një dhomë të mbushur me njerëz, ta humbja kontrollin dhe të kthehesha sërish në atë spiral të tmerrshëm? U ndjeva sikur jeta ime ishte ndryshuar në heshtje nga ajo përvojë, me ankthin që tashmë ishte një shoqërues gjithmonë i pranishëm, por i padëshiruar.

E vendosur të kuptoja, kërkova ndihmë. Fola me një terapiste të specializuar për çrregullimet e ankthit, dhe ajo më shpjegoi se sulmet e panikut, ndonëse tmerruese, në fund të fundit janë të padëmshme. Ajo më mësoi teknika të bazuara në përqendrim, strategji për të “kalëruar valën” e panikut sesa për ta kundërshtuar, dhe më ndihmoi të zbulonja disa nga streset që kisha lënë të pazgjidhura në jetën time. Ideja që një sulm paniku ishte thjesht një sinjal i çakorduar në tru – një alarm i rremë i shkaktuar nga stresi – ishte e vështirë për t’u pranuar në fillim, duke pasur parasysh intensitetin e përvojës. Por me kalimin e kohës, kjo më ndihmoi të fitoj një perspektivë.

Një teknikë veçanërisht efektive që mësova ishte relaksimi progresiv i muskujve. Terapistja më udhëhoqi në një proces të tendosjes dhe lëshimit të secilës grup muskujsh, nga gishtat e këmbëve deri te koka. E praktikova me përpikëri, dhe kjo u bë një mjet që mund ta përdorja kur ankthi fillonte të shfaqej. Fillova gjithashtu një praktikë të rregullt të meditimit të ndërgjegjes, duke mësuar të përqendrohem te fryma ime dhe të vëzhgoj mendimet pa gjykim. Gradualisht, fillova të ndihesha më i përgatitur për t’u përballur me mundësinë e një tjetër sulmi paniku.

Duke reflektuar mbi atë përvojë tani, e kuptoj që nuk kishte të bënte vetëm me një moment frike të dërrmuese. Ishte një thirrje zgjimi, një kujtesë e fuqishme për rëndësinë e shëndetit mendor. Para sulmit të panikut, e kisha shpërfillur stresin dhe ankthin tim si gjëra që mund t’i trajtoja vetë. Por ai moment më mësoi nevojën për kujdesin për veten, për dëgjimin e nevojave të mia dhe për të kërkuar ndihmë kur është e nevojshme.

Rruga për të menaxhuar ankthin tim nuk ka qenë e lehtë. Ka ende ditë kur një shqetësim i lehtë në gjoksin tim do të më bëjë zemrën të më rrahë fort, një nuancë paniku që kërcënon të kthehet. Por kujtoj çfarë kam mësuar – që jam më i fortë se frika ime, që kam mjete për të më ndihmuar dhe që nuk jam vetëm në këtë përvojë.

Nëse ka një gjë që më mësoi sulmi i panikut, është fuqia e qëndrueshmërisë. Tani i qasem shëndetit tim mendor me një ndjenjë respekti, duke ditur që mendja ime, ashtu si trupi im, ka nevojë për kujdes dhe vëmendje. Nuk e shoh më ankthin si një dobësi, por si një sfidë—një që jam i përgatitur ta përballoj, edhe nëse shfaqet papritur. Përmes terapisë, ndërgjegjësimit dhe pranimit të vetes, kam gjetur një mënyrë për të jetuar së bashku me ankthin tim, në vend që të jetoj në frikë të tij. Dhe në atë pranim, kam zbuluar një forcë që nuk e dija se kisha.

Nëse po përjetoni stres kronik, depresion, atak paniku ose ndjeni nevojën për të përmirësuar shëndetin tuaj mendor, kontaktoni Doktoreshë Sonila Hoxha, psikologe e specializuar pranë Studio Psikologjie. Me përvojën dhe përkushtimin e saj, ajo mund t’ju ndihmojë të gjeni qetësinë dhe balancën në jetën tuaj. Për një jetë më të qetë dhe të plotë, bëni hapin e parë sot!

Konsulta online nëpërmjet SKYPE, WHATSAPP, VIBER Na kontakto në skype në adresën studio.psikologjie.

Më poshtë gjeni listen e cmimeve:

  • Seanca e konsultës – 60 minuta, 5000 lekë të reja/ 50€ euro
  • Seancat e Psikoterapisë fillojnë 5000 lekë të reja/ 50€ euro
  • Terapi çifti seanca është 60 minuta kushton 7500 lekë të reja/75 euro

info@studiopsikologjie.al

+355692642618

Supervizim për të sapodiplomuarit apo psikologët e rinj
Anxiety Artikuj Children Therapy Confidence Couples Therapy Depression Individual Treatment • • • • • By Ilir Hamitaj 0 Comments

Supervizim për të sapodiplomuarit apo psikologët e rinj

Në Shqipëri, si në shumë vende të tjera, ekziston një praktikë standarde për psikologët e rinj që përfshin mbikëqyrjen nga një profesionist i licencuar dhe me përvojë përpara se të marrin licencën e tyre profesionale.

Ky proces mbikëqyrjeje është thelbësor për të siguruar që psikologët e rinj të fitojnë aftësitë dhe përvojën e nevojshme për të ushtruar profesionin në mënyrë etike, me kompetencë dhe me përgjegjësi. Gjatë mbikëqyrjes, mbikëqyrësi ndihmon të diplomuarin e ri të integrojë teorinë me praktikën, të kuptojë dinamikën e marrëdhënieve me klientët dhe të adresojë sfidat klinike në mënyrë efektive.

Mbikëqyrësi, zakonisht një psikolog me përvojë dhe ekspertizë të njohur, i jep të mbikëqyrurit komente të rregullta, udhëzime profesionale dhe mbështetje emocionale. Ky proces mësimor i mbikëqyrur është thelbësor për rritjen profesionale dhe personale të psikologut të ri dhe kontribuon në cilësinë e përgjithshme të shërbimeve psikologjike që i ofrohen komunitetit.

Vetëm pas përfundimit me sukses të periudhës së mbikëqyrjes dhe demonstrimit të zotërimit të aftësive dhe njohurive të nevojshme, i sapodiplomuari mund të aplikojë për licencë profesionale për të ushtruar profesionin e psikologut të pavarur. Ky proces mbikëqyrjeje dhe licencimi është krijuar për të garantuar sigurinë dhe mirëqenien e klientëve dhe për të ruajtur standarde të larta profesionale në praktikën e psikologjisë në Tiranë dhe në mbarë vendin.

Zgjidhni Studio Psikologjie për Mbikëqyrjen Profesionale: Rritje dhe Mbështetje për Psikologët e Rinj

Studio Psikologjie në Tiranë ofron supervizim për të sapodiplomuarit apo psikologët e rinj. Mbikëqyrja është një proces përmes të cilit një profesionist më me përvojë ofron mbështetje dhe udhëzime për një profesionist me më pak përvojë ose të trajnuar. Në kontekstin e psikologjisë, mbikëqyrja është thelbësore për zhvillimin profesional dhe personal të psikologut të ri.

Gjatë supervizimit, profesionistët e studios sonë sigurojnë një mjedis të sigurt dhe bashkëpunues në të cilin psikologu i ri mund të eksplorojë rastet klinike, të diskutojë sfidat e tyre dhe të marrë reagime konstruktive për punën e tyre. Kjo e ndihmon të trajnuarin të zhvillojë aftësitë klinike, të reflektojë mbi stilin e tyre terapeutik dhe të menaxhojë situata komplekse me klientët.

Supervizimi është veçanërisht e rëndësishme për të sapodiplomuarit ose psikologët e rinj sepse ofron një mundësi për të përmirësuar aftësitë e tyre, për të përmirësuar ndërgjegjësimin e tyre për veten dhe dinamikën e marrëdhënieve të tyre me klientët dhe për të adresuar çdo vështirësi ose dilemë etike që mund të lindë në praktikën klinike.

Për më tepër, supervizimi ndihmon në sigurimin e cilësisë dhe efektivitetit të performancës profesionale në fushën e psikologjisë duke promovuar standarde të larta të kujdesit dhe përgjegjësisë ndaj klientëve.

Takimet e supervizimit ndihmojnë profesionistin në fazat e diagnostikimit dhe trajtimit dhe mundësojnë përsosjen e metodës në procesin klinik përmes analizave të thelluara shkencore, analizës së rasteve të trajtuara dhe krahasimit me një psikoterapist ekspert.

Duke qenë se në këshillimin psikologjik dhe psikoterapinë instrumenti i ndryshimit është psikologu apo psikoterapisti, supervizimi duhet të mësojë se çfarë duhet bërë kur përballemi me situata të ndryshme klinike, por gjithashtu dhe mbi të gjitha të ndihmojë profesionistët të identifikojnë karakteristikat personale që pengojnë zhvillimin e trajtimit.

 

Objektivat e Takimeve

Mbikëqyrja do të fokusohet në aspektet teknike të menaxhimit dhe në dinamikën e marrëdhënieve ekzistuese në mjedis.

Qëllimi i takimeve të supervizimit për të sapodiplomuarit apo psikologët e rinj është që:

  • rritjen e aftësive për intervistë,
  • të zhvillojnë aftësitë e ndërtimit dhe menaxhimit të marrëdhënieve terapeutike
  • inkurajojnë ndërtimin dhe ruajtjen e një identiteti profesional
  • inkurajoni një fokus të vëmendshëm në procesin klinik të filluar me pacientin,
  • ndihmoni pacientin të ndërtojë një qëllim pune dhe plan trajtimi,
  • promovojnë përvetësimin e aftësive për të lexuar sjelljet e pacientit në dritën e fazës klinike në të cilën ndodh procesi i ndryshimit të pacientit,
  • analizoni punën tuaj për ta mbajtur atë të paralel me objektivat e ndryshimit të pritur nga klientët,
  • identifikoni çdo gabim, ngërç ose rezonancë personale që lind gjatë trajtimit.

Me metodën e psikoterapisë strategjike ndërhyrja mund të jetë e shkurtër, jo sepse oraret e punës janë të kufizuara dhe të paracaktuara, por sepse planet e veprimit janë efektive.

Takimet e supervizimit për të sapodiplomuarit apo psikologët e rinj do të na lejojnë të përsosim këtë metodë pune dhe t’i afrojmë ata që nuk e kanë atë me një sistem teknikash pragmatike dhe të dobishme për ta bërë më efikas profesionistin që punon privatisht dhe në organizata.

Si përfundim, supervizimi i ofruar nga Studio Psikologjie në Tiranë përfaqëson një burim të rëndësishëm për të sapodiplomuarit apo psikologët e rinj që dëshirojnë të rriten dhe të përmirësohen në praktikën e tyre profesionale.

Dhe nesë po pyesin sa kushton një takim supervizimi për të sapodiplomuarit apo psikologët e rinj?

  • Takim supervizimi – 60 minuta, 5000 lekë të reja/ 50€ euro

info@studiopsikologjie.al

+355692642618

 

 

Shëndeti mendor të meshkujt
Anxiety Artikuj Children Therapy Confidence Couples Therapy Depression Individual Treatment • • • • • • • • • • • By Ilir Hamitaj 0 Comments

Shëndeti mendor të meshkujt

Pse burrat kanë frikë të flasin për shëndetin e tyre mendor?

Pritjet sociale dhe rolet tradicionale gjinore luajnë një rol të rëndësishëm në arsyen pse burrat shpesh hezitojnë të diskutojnë ose të kërkojnë kujdes për çështjet e tyre të shëndetit mendor. Stereotipet gjinore që theksojnë nevojën e burrave për të qenë të fortë dhe këmbëngulës mund të ngrenë një tendosje në gatishmërinë e tyre për t’u hapur emocionalisht.

Burrat gjithashtu mund t’i drejtohen sjelljeve jo të shëndetshme të përballimi te stresit, ankthit apo depresionit, të tilla si përdorimi i drogës ose alkoolit, në vend që të kërkojnë mbështetje nga familja, miqtë ose një profesionist në lidhje me shëndetin e tyre mendor.

Dallimi në manifestimin e depresionit tek burrat

Ndërsa nuk ka asnjë formë specifike të “depresioni mashkullor”, është e rëndësishme të theksohet se disa simptoma janë më të zakonshme tek meshkujt sesa tek femrat. Këto mund të përfshijnë nervozizëm, zemërim të papritur, rritje të humbjes së kontrollit, marrjen e rrezikut dhe agresion.

Problemet e zakonshme të shëndetit mendor tek meshkujt

  • Vetmia dhe izolimi social

Vetmia dhe izolimi social mund të kenë implikime serioze në shëndetin mendor dhe fizik të një individi. Ndërsa vetmia është ndjenja e mungesës së lidhjes me të tjerët, izolimi social i referohet mungesës së kontaktit shoqëror. Të dyja mund të jenë të dëmshme për mirëqenien psikologjike dhe kërkojnë ndërhyrje të përshtatshme.

  • Stresi dhe menaxhimi i tij

Stresi, nëse lihet i pamenaxhuar, mund të çojë në probleme të shëndetit mendor si ankthi dhe depresioni. Është thelbësore që meshkujt të njohin nivelet e tyre të stresit dhe të adoptojnë strategji efektive për ta menaxhuar atë, si ushtrimet, meditimi apo marrja e ndihmes psikologjike.

  • Ankthi: një sfidë e zakonshme

Ankthi është një nga sfidat kryesore të shëndetit mendor me të cilin përballen meshkujt. Karakterizohet nga shqetësimi i vazhdueshëm dhe frika irracionale që mund të ndërhyjë në jetën e përditshme. Njohja dhe adresimi i ankthit është kritik për mirëqenien e përgjithshme.

Shëndeti mendor i burrave: Strategjitë efektive për adresimin e problemeve të zakonshme

Burrat përballen me sfida të rëndësishme të shëndetit mendor, por ka shpresë dhe ndihmë në dispozicion. Le të zbulojmë së bashku strategjitë efektive për të adresuar problemet më të zakonshme dhe për të përmirësuar mirëqenien psikologjike.

  • Trajtimi me sukses i problemeve të shëndetit mendor

Çështjet e shëndetit mendor nuk duhet të trajtohen vetëm. Kërkimi për ndihmë është hapi i parë drejt rimëkëmbjes. Çelësi është që të ndërhyhet sa më shpejt që të jetë e mundur për të maksimizuar shanset për një shërim të shpejtë. Flisni me partnerin tuaj, një anëtar të besuar të familjes ose një profesionist të shëndetit mendor për të marrë mbështetjen që ju nevojitet.

  • Qasje terapeutike dhe teknika efektive

Ka shumë strategji dhe teknika efektive për trajtimin e problemeve të shëndetit mendor. Terapia konjitive e sjelljes, për shembull, është treguar të jetë veçanërisht e dobishme në trajtimin e ankthit dhe depresionit. Vetëdija dhe meditimi gjithashtu mund të ndihmojnë në reduktimin e stresit dhe përmirësimin e mirëqenies së përgjithshme psikologjike.

  • Rëndësia e vetë-kujdesit dhe stilit të jetesës

Mos e nënvlerësoni rëndësinë e vetëkujdesit dhe një stili jetese të shëndetshëm në përmirësimin e shëndetit mendor. Ushtrimet e rregullta nuk i sjellin dobi vetëm trupit, por edhe mendjes, duke reduktuar stresin dhe duke përmirësuar humorin. Një dietë e ekuilibruar dhe e pasur me lëndë ushqyese mund të luajë gjithashtu një rol jetësor në mbështetjen e shëndetit mendor.

Thyerja e tabusë: Të kërkosh ndihmë është një shenjë fuqie

Është thelbësore të shpërndahet tabuja rreth shëndetit mendor të mashkullit. Kërkimi për ndihmë nuk është një shenjë dobësie, por e forcës dhe elasticitetit. Nëse ju ose dikush që njihni po lufton me shëndetin mendor, mos hezitoni t’i drejtoheni profesionistëve të trajnuar për mbështetjen që ju nevojitet.

Si përfundim, shëndeti mendor i meshkujve është një çështje e rëndësishme që kërkon vëmendje dhe veprim. Me ndihmën e strategjive të duhura dhe mbështetjes adekuate, ju mund të trajtoni me sukses problemet e zakonshme dhe të përmirësoni mirëqenien tuaj të përgjithshme psikologjike.

Nëse keni ndonjë dyshim se çfarë lloj mbështetjeje mund të jetë e dobishme për ju, mos hezitoni të na kontaktoni me email ose telefon. Ne jemi këtu për t’ju ndihmuar të zgjidhni çdo problem me të cilin përballeni. Psikoterapia është një rrugë që do t’ju ndihmojë të zhvilloni strategji efektive për të zëvendësuar ato jofunksionale.

Ne ofrojmë konsultime online për të thjeshtuar procesin. Me një laptop, tablet ose smartphone të thjeshtë, ju mund të rezervoni një konsultë psikologjike në internet dhe të aksesoni shërbimet e psikologut tonë nga komoditeti i shtëpisë tuaj.

Na kontaktoni në Skype në studio.psikologie për të rezervuar konsultën tuaj online nëpërmjet SKYPE, WHATSAPP, VIBER. Ne jemi këtu për t’ju ndihmuar të merrni mbështetjen që ju nevojitet, kur dhe ku ju nevojitet.

Dhe nesë po pyesin sa kushton një seance te psikologu, me poshtë gjeni listen e cmimeve:

  • Seanca e konsultës – 60 minuta, 5000 lekë të reja/ 50€ euro
  • Seancat e Psikoterapisë fillojnë 5000 lekë të reja/50€ euro
  • Terapi çifti seanca është 70 minuta kushton 7500 lekë të reja/75 euro

info@studiopsikologjie.al

+355692642618

Anxiety Artikuj Children Therapy Confidence Couples Therapy Depression Individual Treatment Konsulta Self-improvement Stress Teenage Therapy Uncategorized • • • • • • • • By Studio Psikologjie 0 Comments

Shërohuni para se të keni fëmijë, në mënyrë që ata të mos kenë nevojë ta bëjnë!

Shëndeti psikologjik i foshnjave fillon shumë përpara ngjizjes. Gjithashtu, lind shumë kohë përpara se të mendoni ti keni ato. E gjithë kjo ka të bëjë me lidhjen e krijuar me prindërit tanë, pra me stilin e lidhjes.  Sot, le të shqyrtojmë të gjitha këto çështje në më shumë detaje.

Të bëhesh mirë përpara se të lindësh fëmijë është thelbësore në kërkimin e mirëqënies së tyre të plotë. Në këtë kuptim, mësimi më i mirë që mund të japim është të kujdesemi për veten, të mbrohemi nga të këqijat dhe të jemi të respektueshëm për tempullin tonë dhe atë të të tjerëve, por nuk është aq e thjeshtë sa duket në shikim të parë.
Shumica prej nesh dëshirojnë më të mirën për fëmijët tanë, por dëshira për të nuk mjafton. Thurja është e nevojshme për të ndërtuar një shportë dhe, shumë herë, ne nuk e kuptojmë mungesën e thurjes ose, e njëjta gjë, nuk jemi të vetëdijshëm për stilin tonë të lidhjes dhe se si do t’ua kalojmë atë të vegjëlve tanë.

Është shkatërruese të shohësh njerëz të thyer që nga fëmijëria për shkak të stilit të lidhjes prindërore ose çështjeve të tjera shëndetësore.
Me këtë në mëndje, mund të themi me vendosmëri se shëndeti psikologjik i njerëzve fillon shumë përpara ngjizjes. Thënë kështu, ne nuk mund të mbyllim sytë. Le të thellojmë temën.

psikolog tirane

Read more

Anxiety Artikuj Children Therapy Confidence Couples Therapy Depression Individual Treatment Konsulta Self-improvement Stress Teenage Therapy • • • • • • • • By Studio Psikologjie 0 Comments

Qeni im i zi, që quhej Depresion!

Ndiheni të trishtuar, të pakënaqur, të dëshpëruar?  Keni pësuar një dështim, keni humbur nje njeri te shtrenjte, ose ndoshta thjesht ndiheni shumë të trishtuar dhe nuk mund të gjeni një shpjegim të mundshëm për atë që po ju ndodh. Imagjinoni që kjo gjendje shpirtërore që ju përshkon befas merr formën e një qeni të vogël të zi që ju afrohet këmbëve, shikimet tuaja të trishtuara takohen dhe që atëherë qeni i vogël i zi nuk do t’ju lërë më vetëm: do të jeni vetëm ju të dy, i zhytur në një trishtimi të thellë. Qeni i zi do të ndjekë hapat tuaj tashme të ngadaltë dhe të lodhur dhe, duke i ndjekur ato, do t’i bëjë ata edhe më të ngadalshëm dhe më të lodhur. Me çdo hap kafsha do të bëhet më e madhe, derisa nuk mund të shihni asgjë përveç atij qeni të zi pranë jush, tani një bishë e frikshme me përmasa gjigande. Si mund ta lë atë qen të shkojë?

Simptomat psikologjike dhe mentale si (#Ankthi, #depresioni, #dëshpërimi …) nuk janë dhimbje që të fshihen dhe të shtypen ; duhet të shihen si sinjale paralajmëruese e psikikës sonë që tregojnë se diçka në jetën tonë nuk është duke shkuar në mënyrë të drejtë. Vetëm duke i mirëpritur ato dhe duke i kuptuar mund ti ndalojmë që të na mundojnë.

Depresioni është një nga çrregullimet mendore më të zakonshme dhe paaftësuese dhe, jo çuditërisht, Organizata Botërore e Shëndetësisë ka parashikuar që brenda pak vitesh ai do të jetë shkaku i dytë i paaftësisë për shkak të sëmundjes, menjëherë pas sëmundjeve kardiovaskulare. Shumë njerëz që vuajnë nga ajo (dhe familjet e tyre) shpesh kanë frikë të flasin për vështirësitë e tyre dhe nuk dinë se ku të drejtohen për ndihmë.

KERKONI NDIHME…largoni qenin e zi nga jeta juaj!

 

 

Kerkoni ndihmë profesionale… Duhet te mesoni te mos keni frikë nga “qeni i zi”, duhet te mesoni se në vend që të ikni nga problemet, më mirë t’i përqafoni ato.

Këshillimi me #psikologun të ndihmon të përballesh me çdo gjë dhe të ringrihesh. Profesionistet e Studio Psikologjie ofrojne konsulta ne zyre ose online për depresion, stres, divorc, probleme personale, probleme me fëmijët një moment i vështirë për tu kaluar apo marrëdhënia në çift.

Jemi ketu per t’iu ndihmuar te largoni “qenin e zi” qe prej kohesh ju mundon.

Përveç shërbimit online skype, Studio Psikologjie ju pret nepermjet, viber, whatsApp me video call, por ju presim edhe në studio në Tiranë.

Mail: info@studiopsikologjie.al
Tel: +355692642618

Anxiety Artikuj Konsulta • • • • • • • • By Studio Psikologjie 0 Comments

Ankthi i mëngjesit: shkaqe dhe këshilla të dobishme!

Në mënyrë ideale, secili prej nesh duhet të zgjohet i relaksuar, i freskët nga një gjumë i qetë. Fatkeqësisht, ky nuk është rasti për të gjithë, kushdo që vuan nga ankthi i mëngjesit di diçka për të. Nëse ankthi i mëngjesit bëhet kronik dhe shfaqet ditë pas dite, nuk duhet nënvlerësuar: mund të jetë simptomë e depresionit latent. Në varësi të masës së simptomave, në disa raste flitet për depresion ankthioz apo depresion të maskuar… por është mirë të bëhen sqarimet e nevojshme.

Ankthi i mëngjesit mund të jetë pasojë e natyrshme e çrregullimeve të tilla si: pagjumësia, mendimet obsesive, fobia sociale, sindroma e stresit post-traumatik, depresioni, menaxhimi i dobët i stresit dhe shumë faktorë të tjerë.

blank

Read more

Anxiety Artikuj Konsulta • • • • • • • • By Studio Psikologjie 0 Comments

8 Mënyra për të Qëndruar të Qetë gjatë një Krize

Kur një situatë serioze lind në punë, në familje, në ambjetin social, instinkt juaj i parë mund të jetë paniku. Për fat të keq, ankthi i rëndë dhe stresi mund të rezultojë në një situate të veshtirë. Kjo mënyrë përgjigjeje mund të shkaktojë dëme afatgjate për shëndetin tuaj dhe të ulë aftësinë tuaj për kryerjen e saj në mënyrë optimale.
Shumë nga njerëzit me arritjet më të mëdha të botës, duke përfshirë sipërmarrësit, atletët, artistët figura të njohura në rang botëror, nuk e kanë arritur nivelin e tyre të suksesit, pa mësuar se si të qëndrojnë shumë të qetë nën presion. Ata kanë mësuar aftësinë për të zhvilluar dhe për të ruajtur një gjëndje të veçantë të gatishmërisë psikologjike, një gatishmëri mendore që e përmbledhin sipas kërkesës në momentin që ju duhet.

Nëse ju jeni në një situatë kritike, vetëpërmbajtja është e domosdoshme për kulmin e performancës. Kur je i përbërë, në masë të mjaftueshme i/e praktikuar dhe i/e vetë-sigurt (mjaftueshëm të fortë për të lëvizur malet mendore), ju jeni gati për sukses.

blank


Këtu janë 8 këshilla për t’ju ndihmuar të mbani ftohtësinë tuaj në situata të vështira:
Read more

Anxiety Artikuj • • • • • • • • By Studio Psikologjie 0 Comments

Ankthi dhe Atakët e Panikut: Simptomat dhe Karakteristikat

Ankthi dhe Atakët e panikut janë terma që përdoren shpesh për të treguar një grup mendimesh, sjelljesh dhe reagimesh fizike që ndodhin pas perceptimit të një stimuli që konsiderohet kërcënues dhe ndaj të cilit ne nuk mendojmë se jemi mjaftueshëm të aftë për të reaguar.

Megjithatë, vetë ankthi nuk është një fenomen jonormal. Është një emocion bazë, i cili përfshin një gjëndje aktivizimi të organizmit kur një situatë perceptohet subjektivisht si e rrezikshme. Ankthi fiziologjik është ajo gjëndje e tensionit psikologjik dhe fizik që përfshin një aktivizim të përgjithësuar të të gjitha burimeve të individit. Ai synon një stimul të vështirë, vërtet të pranishëm dhe shpesh të njohur.

Ankthi bëhet patologjik kur krijon, në një mënyrë pak a shumë të dukshme, siklet dhe vuajtje, bllokon jetën e përditshme. Karakterizohet nga një gjëndje pasigurie për të ardhmen, me pritje të rezultateve dhe mbizotërim të ndjenjave të pakëndshme.

blank

Read more

Mind Full, or Mindful?

Mind Full, or Mindful?

Çfarë do të thotë të jesh me mendjen plot apo të jesh i vetëdijshëm? Ndërgjegjësimi nuk është thjesht një fjalë, …

konsulta me psikologe ne tirane per te kuruar ankthin

Takimi im i Parë me Psikologen

E mbaj mend ditën kur takova për herë të parë psikologen time, sikur të kishte qenë dje. Kujtimi është kaq i gjallë, …

psikolog per atak paniku

Brënda Labirintit të Mëndjes

Dielli sapo kishte filluar të lindte kur e ndjeva për herë të parë – një ndjesi e çuditshme dhe e frikshme që më …